Θέμα: Ανακοίνωση σχετικά με τον καθορισμό μέτρων ελέγχου της ανεργίας

Ως Ομοσπονδία δηλώνουμε τη διαφωνία μας στην υπ’ αρίθ. 73/ 13.12.2016 Απόφαση-Εισήγηση του ΔΣ του ΟΑΕΔ, η οποία αφορά στον Κανονισμό για τον καθορισμό μέτρων ελέγχου της ανεργίας, δικαιωμάτων και υποχρεώσεων των μη επιδοτούμενων ανέργων, καθώς και επιβαλλόμενων κυρώσεων σε περίπτωση μη συμμόρφωσης σε υποχρεώσεις.

Με τον εισηγούμενο Κανονισμό εγκαταλείπεται στην ουσία κάθε πιθανό πολιτειακό όραμα για ανάπτυξη και προσφορά θέσεων εργασίας και θεσμοθετείται η «μετάλλαξη» του ΟΑΕΔ σε κυρωτικό μηχανισμό.

Η συγκεκριμένη «στροφή» τη συγκεκριμένη περίοδο μπορεί να συμβάλλει μόνο στην εικονική μείωση του αριθμού των εγγεγραμμένων ανέργων και την έκπτωση των απαιτήσεων –και κατ’ επέκταση των δικαιωμάτων – των ανέργων.

• Η ανεργία μαστίζει την ελληνική κοινωνία, με περισσότερους από ένα εκατομμύριο ανέργους.
• Θέσεις εργασίας  στον  ΟΑΕΔ δεν υπάρχουν για να προσφερθούν στους ανέργους.
• Το πενιχρό επίδομα ανεργίας χορηγείται σε ένα ελάχιστο ποσοστό ανέργων (περίπου 10% των ανέργων παίρνουν επίδομα ανεργίας, το οποίο είναι ασφαλιστικό, δηλαδή έχουν ήδη καταβληθεί οι ανάλογες εισφορές).
• Η μακροχρόνια ανεργία έχει ξεπεράσει το 50% στο σύνολο των ανέργων.
• Οι ευέλικτες μορφές εργασίας (εκ περιτροπής και μερική εργασία) στέκονται πλειοψηφικά σε σχέση με την πλήρη εργασία στις όποιες νέες θέσεις εργασίας.
• Τα ευρωπαϊκά κονδύλια κατευθύνονται στη δήθεν κατάρτιση, μια κατάρτιση που δεν οδηγεί σε εργασία παρά μόνο στην απορρόφηση κονδυλίων και στην εξουθένωση του εργατικού δυναμικού και στη στήριξη ιδιωτικών επιχειρήσεων που πλασάρουν κατάρτιση και δήθεν εργασιακή εμπειρία, ενώ πρόκειται για απλήρωτη ή κακοπληρωμένη εργασία.

Για όλα αυτά – και άλλα πολλά – φαίνεται ότι ανακαλύψαμε τον ένοχο. Και ο ένοχος είναι ο ίδιος ο άνεργος. Και ένοχος χωρίς ποινή δεν λογάται. Οπότε, θεσμοθετούμε και τις κυρώσεις για τον ένοχο! Τι κι αν το Σύνταγμα διατρανώνει ότι «η εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Κράτος…»!  Η εργασία γίνεται υποχρέωση, ο άνεργος ευτελίζεται και η Πολιτεία κινεί τιμωρητικά το δάκτυλο. Πρόκειται για έναν  Κανονισμό που υποβαθμίζει τον ίδιο τον Οργανισμό και προσβάλλει την ίδια την Πολιτεία, για τον τρόπο που αντιλαμβάνονται και αντιμετωπίζουν την ανεργία, μια περίοδο, μάλιστα, ιστορικής έξαρσης του φαινομένου. Προσβάλλει, όμως, και τον άνεργο, αποστερώντας του κάθε δικαίωμα επιλογής των εργασιακών του συνθηκών. Είναι υποχρεωμένος ο άνεργος να αποδεχθεί ότι του προταθεί, λες και οι κοινωνικοοικονομικές συνθήκες έχουν αφήσει πολλά «κρασιά ανέρωτα»… Άραγε πόσα βήματα έχουμε κάνει από εκείνα τα σκλαβοπάζαρα, που το αφεντικό διάλεγε και ο σκλάβος ακολουθούσε;

Οι ασφαλιστικές δικλείδες; Υπάρχουν. Ελάχιστες! Τόσο ελάχιστες που καταλήγουν στην προστασία του δικαιώματος του ανέργου να αρνηθεί εργασία με μισθό κάτω του νομίμου. Μα αυτό δεν είναι δυνατότητα! Αυτό είναι ο νόμος!!! Δεν θα μπορούσε και να ήθελε να το δεχτεί. Θεωρούμε αδιανόητο να υπονοείται σε επίσημο έγγραφο της Πολιτείας έστω και το αντίθετο ως δυνατό.

Ο Κανονισμός στην πράξη είναι αδύνατο να εφαρμοστεί. Όσες διαγραφές ανέργων  και αν γίνουν με αυτόν τον τεράστιο καταγεγραμμένο αριθμό ανέργων, το πρόβλημα θα παραμένει μεγάλο.

Ας  αναρωτηθούμε:

Ποιος από όλους μας  θα δεχόταν ΑΝΕΥ όρων ΟΠΟΙΟΥΣΔΗΠΟΤΕ όρους στην εργασία του; Γιατί να δεχτεί κάποιος υποχρεωτικά μια σύμβαση ενός μήνα; Γιατί να δεχτεί κάποιος υποχρεωτικά πρόταση να εργαστεί σε εργοδότη με κακή φήμη στην τοπική αγορά εργασίας; Γιατί να δεχτεί κάποιος υποχρεωτικά πρόταση για κατάρτιση, όταν αυτή δεν του είναι απαραίτητη,  όταν ψάχνει για δουλειά με όρους επιβίωσης (για κανονική ζωή το χουμε ξεχάσει πλέον); Γιατί να δεχτεί εκ περιτροπής εργασίας και ημιαπασχόληση όταν η πλήρης απασχόληση αδυνατεί να καλύψει βασικές ανάγκες του;

Ας αναλάβει το Κράτος τις δικές του υποχρεώσεις απέναντι σε ανέργους και εργαζόμενους στον τομέα της ανεργίας και ας συζητήσουμε μετά για τις υποχρεώσεις των ανέργων.

Ας θυμηθεί το Κράτος να δώσει υπέρ ανέργων τα χρήματα που έχουν εισπραχθεί και εισπράττονται από εισφορές υπέρ ΟΑΕΔ και παρακρατούνται, όπως έχουμε με κάθε τρόπο τονίσει επανειλημμένως. 

Ας φροντίσει το Κράτος να προσλάβει το αναγκαίο προσωπικό στον Οργανισμό (υπενθυμίζουμε ότι η αναλογία ανέργων – εργασιακών συμβούλων  για τις ευρωπαϊκές χώρες είναι 1 προς 150 περίπου, ενώ για την Ελλάδα είναι 1 προς 3.000) και όχι να μετατρέπει το υπάρχον προσωπικό, σε εργαζόμενους που αντί να μοιράζονται οράματα θα  «κόβουν κλήσεις» στους ανέργους.

Σε περίπτωση που εφαρμοστεί αυτός ο Κανονισμός ο Οργανισμός θα μετατραπεί σ’ έναν τεράστιο γραφειοκρατικό μηχανισμό ελέγχου, διαγραφών και επανεγγραφών, χωρίς καμιά δυνατότητα ουσιαστικής παρέμβασης στο εθνικό μας πρόβλημα, την ανεργία.

Η απάντησή μας σε κάθε είδους αιρεσιμότητα είναι ότι οι αρχές μας και τα πιστεύω μας δεν αίρονται.

Καλούμε το Υπουργείο Εργασίας να μην προχωρήσει  σε καμιά περίπτωση στην έκδοση  Υπουργικής Απόφασης.

Για το ΔΣ

 Ο Πρόεδρος                       Ο Γ. Γραμματέας

Μακράκης Γ.                            Σπύρου Σ.